Çocuğum neden bu kadar öfkeli?
Öfkeli bir çocuk büyük olasılıkla bir tür sıkıntı hissediyordur. İşin püf noktası, tetikleyicinin ne olduğunu bulmaktır. Bu, çocuğunuzun yorgun ve aç olması kadar basit olabileceği gibi daha karmaşık da olabilir. Çocuğunuzun öfkeli olmasının bazı yaygın nedenleri:
- Hayal kırıklığı yaygın bir tetikleyicidir. Çocuğunuz yapamayacağı bir şeyi yapmak isteyebilir veya sizin yapmasını istediğiniz bir şeyi yapmak istemeyebilir.
- Anksiyete öfke ve saldırganlık şeklinde kendini gösterebilir. Çocuğunuz endişeliyse ve korkularını ifade etmesi desteklenmiyorsa, sıkıntılı olduğu zaman baş etmekte zorlanabilir.
- Öfkeyle sonuçlanabilecek tıbbi sorunlar arasında DEHB, otizm ve duyusal işleme bozuklukları yer alır.
Tüm çocuklar zaman zaman öfkeli olsa da, bir çocuğun öfkesinin aşırı olduğunu gösteren bazı işaretler vardır. Çocuğunuzun davranışları aşırı ise doktoru ile konuşun:
- Birkaç haftadan daha uzun süre alışılmadık derecede agresif
- Kendileri veya başkaları için tehlikeli
- Okulda ciddi sorunlara neden olmak
- Diğer çocuklarla geçinme becerilerini etkilemek
- Evde çatışmaya neden olmak ve aile hayatını bozmak
Çocuğunuz diğer çocuklara, size veya diğer yetişkinlere karşı fiziksel olarak agresifse de doktorla konuşun.
Çocuklar neden saldırgandır?
Saldırganlık, çocuk gelişiminin normal bir parçasıdır. Birçok çocuk zaman zaman sınıf arkadaşlarının oyuncaklarını kapar, vurur, tekmeler veya çığlık atar.
Küçük bir çocuk makas kullanmaktan karmaşık cümlelerle konuşmaya kadar her türlü yeni beceriyi öğrenmeye devam etmektedir. Beyinleri, dürtü kontrolü gibi temel duygu düzenleme becerilerini geliştirmektedir. Çocuklar başarmaya çalıştıkları her şey karşısında kolayca hayal kırıklığına uğrayabilir ve sonunda öfkelenebilirler.
Çocuğunuz ilk kez kreşe veya anaokuluna gidiyorsa, evden uzakta olmaya da alışmaya çalışıyordur. Gergin hissederlerse, onları rahatsız eden bir sonraki çocuğu iterek tepki verebilirler.
Diğer zamanlarda, çocuğunuz sadece yorgun ve aç olabilir. Bununla nasıl başa çıkacaklarını tam olarak bilemedikleri için ısırarak, vurarak veya öfke nöbeti geçirerek tepki verirler.
Daha büyük, okul çağındaki bir çocuk bile öfkesini kontrol etmekte zorlanmaya devam edebilir. Bir öğrenme sorunu dinlemelerini, odaklanmalarını veya okumalarını zorlaştırarak okuldaki performanslarını engelleyebilir ve hayal kırıklığına uğramalarına neden olabilir. Ya da belki de yakın zamanda yaşanan bir değişiklik (boşanma veya ailede bir hastalık gibi) baş edebileceğinden daha fazla acı ve öfke uyandırıyor olabilir.
Çocuğunuzun saldırganlığının nedeni ne olursa olsun, muhtemelen sonunda daha fazla özdenetim geliştirecektir. Sorunlarını çözmek için yumruk ve ayak yerine kelimeleri kullanmayı öğreneceklerdir. Önemli olan, gelişmekte olan becerilerini bol sabırla ve pratik yapma fırsatlarıyla desteklemektir.
Bununla birlikte, tüm çocuklar ekstra yardım almadan saldırganlığı bırakmayabilir. Çabalarınız bir etki yaratmıyor gibi görünüyorsa çocuğunuzun doktoruyla konuşun.
Çocuğunuz size veya başkalarına vurursa ne yapmalısınız?
Öncelikle, vurmanın kabul edilemez bir davranış olduğuna dair net kurallar koyun. Çocuğunuz başka bir çocuğa vurursa, hemen onları ayırın ve çocuğunuza hitap etmeden önce diğer çocukla ilgilenin. Çocuğunuza empati kurmayı öğretmek için "Kızgın olduğunu biliyorum, ama vurma. Vurmak acıtır." Çocuğunuzun saldırganlığını yönetmesine yardımcı olmak için bir sonraki bölümdeki adımları izleyin.
Çocuğunuz size vurursa, mümkün olduğunca sakin kalmaya çalışın. Başkalarına vurmanın doğru olmadığını söyleyin ve bir yastığa vurmak veya kağıt yırtmak gibi bir alternatif sunun. Size veya diğer yetişkinlere karşı tekrarlanan saldırganlık, çocuğunuzun doktoruna başvurmanız için bir işarettir.
Çocuğumdaki saldırganlık konusunda ne yapabilirim?
Örnek olun. Ne kadar kızgın olursanız olun, çocuğunuza bağırmamaya veya kötü olduğunu söylememeye çalışın. Bunu yapmak, çocuğunuzun davranışını değiştirmesini sağlamaktan ziyade, ona kızgın olduğunda sözlü ve fiziksel saldırganlığın bir yol olduğunu öğretir. Bunun yerine, öfkenizi kontrol ederek ve gerektiğinde sakin bir şekilde onları eylemden çekerek iyi bir örnek oluşturun.
Çabuk tepki verin. Çocuğunuzun saldırganlaştığını gördüğünüzde hemen tepki vermeye çalışın. Kardeşine üçüncü kez vurana kadar beklemek cazip gelebilir, "Bu kadar yeter!" demeden önce (özellikle de son bir saat içinde sayısız başka ihlal için onları zaten azarlamışsanız). Yine de, yanlış bir şey yaptıklarında bunu onlara anında bildirmek en iyisidir.
Sakinleşmelerine yardımcı olmak için onları durumdan uzaklaştırın. "Şu anda vücudunuzu kontrol etmekte zorlandığınızı görüyorum" diyebilirsiniz;
Planınıza sadık kalın. Mümkün olduğunca agresif davranışlara her seferinde aynı şekilde karşılık verin. Ne kadar öngörülebilir olursanız, çocuğunuzun tanımaya ve beklemeye başladığı bir kalıp oluşturursunuz. Sizin tekrarlanan nazik rehberliğinizle, sonunda öfkeli duygularını ifade etmek için daha uygun stratejiler öğreneceklerdir.
Çocuğunuz toplum içinde sizi utandıracak bir şey yapsa bile, oyun planına sadık kalın. Çoğu ebeveyn sizin durumunuzu anlar - onlar da daha önce bu yollardan geçmiştir.
Okul çağındaki çocuğunuzla konuşun. Çocuğunuzun sakinleşmesine izin verin, ardından olanları sakince tartışın. Bunu yapmak için en iyi zaman, sakinleştikten sonra ancak her şeyi unutmadan önce - ideal olarak 30 dakika ila bir saat sonradır. Patlamalarını neyin tetiklediğini açıklayıp açıklayamayacaklarını sorun. ("Arkadaşına neden bu kadar kızdığını düşünüyorsun? ")
Bazen sinirlenmenin son derece doğal olduğunu, ancak itip kakmanın, vurmanın, tekmelemenin veya ısırmanın doğru olmadığını açıklayın. Ne kadar kızgın olduklarını göstermek için daha iyi yollar önerin: bir topa tekme atarak, yumruğunu yastığa vurarak, anlaşmazlıkta arabuluculuk yapacak bir yetişkin bularak veya sadece bir arkadaşına duygularını dile getirerek: "Kitabımı aldığın için çok kızgın hissediyorum."
Çocuğunuzun duygularıyla başa çıkmasına yardımcı olmanın bir başka yolu da "time-ins" (zaman aşımının aksine) denemektir. Çocuğunuz patladığında, yaptığınız işi bırakın ve ondan sizinle birlikte oturmasını ve bir süre sessiz olmasını isteyin.
Eğer size izin verirlerse, kolunuzu onlara dolayın veya ellerini tutun. Birkaç dakika sakinleştikten sonra, neler olduğunu ve öfkelerini nasıl farklı bir şekilde ele alabileceklerini kısaca tartışın. Buradaki fikir, onlara duygularını tanımayı ve anlamayı öğretirken, onları ifade etmek için başka seçenekleri de göz önünde bulundurmaktır.
Ayrıca, yumruklarını savurmaktan daha iyi bir tepki vermeyi düşünene kadar onları çileden çıkaran durumlardan ve insanlardan uzaklaşmayı öğretmek için de iyi bir zamandır. Çocuğunuzun öfkesiyle başa çıkmasına yardımcı olmak için birlikte bu konuda kitaplar okuyabilirsiniz. Cornelia Maude Spelman'ın Aliki'nin Duyguları ya da Öfkelendiğimde kitaplarını deneyin.
İyi davranışları ödüllendirin. Çocuğunuza çoğunlukla olumsuz duygularını ifade ettiğinde dikkat etmek yerine, onu iyi davranırken yakalamaya çalışın - örneğin tableti elinden almak yerine oyun oynama sırası istediğinde veya salıncağını bekleyen başka bir çocuğa bıraktığında.
Onlarla ne kadar gurur duyduğunuzu söyleyin. Onlara özdenetim ve çatışma çözümünün diğer çocukları itip kakmaktan veya onlara vurmaktan daha tatmin edici olduğunu ve daha iyi sonuçlar verdiğini gösterin.
Sorumluluğu öğretin. Çocuğunuzun saldırganlığı birinin malına zarar verirse veya ortalığı dağıtırsa, bunu tekrar düzeltmesine yardımcı olmalıdır. Örneğin kırılan bir oyuncağı yapıştırabilir ya da öfkeyle fırlattığı krakerleri veya blokları temizleyebilir. Bu eylemi bir ceza olarak değil, davranışlarının doğal bir sonucu - herkesin yapması gereken bir şey - olarak çerçeveleyin.
Ekran süresi konusunda akıllı olun. Masum görünümlü çizgi filmler ve çocuklara yönelik diğer medya araçları bağırma, tehdit, itme ve vurma ile doludur. Bu nedenle, çocuğunuzun izlediği programları ve dijital oyunları ekran başında izlemeye çalışın - özellikle de saldırganlık eğilimi varsa.
Amerikan Pediatri Akademisi, ebeveynleri çocuklar için yüksek kaliteli, yaşa uygun medya seçmeye ve ekran süresini sınırlamaya teşvik etmektedir. Kuruluş ayrıca ebeveynleri çocuklarıyla birlikte izlemeye ve ne izledikleri hakkında konuşmaya çağırıyor.
Çocuklukta öfke ve saldırganlık konusunda ne zaman yardım alınmalı?
Bazı çocuklar saldırganlık ve öfke konusunda diğerlerine göre daha fazla sorun yaşarlar. Çocuğunuzun saldırgan davranışları kontrolden çıkmış gibi hissediyorsanız doktorunuza danışın. Birlikte sorunun kökenine inmeye çalışabilir ve bir çocuk psikoloğu veya psikiyatriste ihtiyaç olup olmadığına karar verebilirsiniz.
Bazen hayal kırıklığı ve öfkenin arkasında DEHB veya otizm gibi teşhis edilmemiş bir öğrenme veya davranış bozukluğu olabilir, bazen de sorun travma gibi ailevi veya duygusal zorluklarla ilgilidir. Kaynağı ne olursa olsun, bir danışman çocuğunuzun saldırganlığa yol açma eğiliminde olan duygular üzerinde çalışmasına ve gelecekte bunları kontrol etmeyi öğrenmesine yardımcı olabilir.
Daha fazlasını öğrenin:
- Disiplin araç seti: Her yaş için başarılı stratejiler
- Isırma: Neden olur ve bu konuda ne yapılmalı?
